Tagi
poradnikCNCFusion 360
Data publikacji
April 17, 2024
Data aktualizacji
May 1, 2024
Autor
Maciej Sadowski
Czego się dowiesz?
Z poniższego poradnika dowiesz się jak przygotować prosty program dla trzyosiowej frezarki CNC przy użyciu aplikacji Fusion 360.
Programowanie CNC to bardzo rozległy temat i w jednym poradniku nie udałoby się pomieścić całego tematu, nie mniej jednak wykorzystując poniższą wiedzę będziesz w stanie wygenerować prosty plik z kodem gcode, czytelny dla większości maszyn CNC.
Dla wygody, poradnik podzielony jest na pięć etapów. Kliknij, aby rozwinąć dany etap.
‣
Przygotowanie pliku
- Utwórz w Fusion nowy plik, następnie wymodeluj w nim materiał, którym będziesz się posługiwał/a.
Tip: Jeśli zorientujesz formatkę do osi X i Y szkicu, tak samo jak będzie leżeć na stole maszyny, to w kolejnych korkach będzie zdecydowanie łatwiej ustawić zero projektu (WCS).
- Nadaj formatce przezroczystość. Kliknij prawym klawiszem na obiekt w przeglądarce i wybierz Kontrola nieprzezroczystości. 20% jest ok.
- Zapisz plik.
- Ok, pora na elementy, które będą frezowane. W przeglądarce plików, kliknij prawym klawiszem na plik, który chcesz umieścić i wybierz Wstaw do bieżącego projektu.
- W dowolnym momencie można skorzystać z narzędzia Przesuń. Aby przesunąć nasz model trzeba wybrać Komponenty w menu dialogowym funkcji Przesuń (domyślnie funkcja Przesuń ustawiona jest na Obiekty).
- Aby mieć pewność, że spody są na tym samym poziomie, najłatwiej jest użyć funkcji Wyrównaj i zaznaczyć odpowiednie powierzchnie Od i Do.
- Na koniec zapisz pozycję modelu korzystając z ikony w prawym górnym rogu wstążki.
- Gdy jesteśmy usatysfakcjonowani pozycją, możemy przejść do środowiska Wytwarzanie.
W przypadku obróbki jednostronnej umieść model tak, aby mieć dostęp do wszystkich konturów, gniazd itp. Warto również zostawić sobie offset od krawędzi formatki.
Najważniejsze, aby model “leżał” na tym samym poziomie co spód formatki. Inaczej albo nie wyfrezujemy elementu do końca, albo będziemy frezować po stole maszyny.
Tak samo jak przy funkcji Przesuń, należy wybrać Komponent, aby nasz model stał się wybieralny w funkcji Wyrównaj.
‣
Tworzenie “Ustawienia”
- W środowisku Wytwarzanie kliknij Ustawienie. W domyślnym interfejsie to zazwyczaj pierwsza ikona na wstążce.
- Okno dialogowe Ustawienie ma trzy zakładki. W pierwszej kolejności zajmiemy się środkową zakładką Półfabrykat.
- W polu Tryb z listy wybierz Od bryły i zaznacz przezroczysty prostopadłościan, który modelowaliśmy w pierwszym etapie.
- Przejdźmy do pierwszej zakładki Ustawienia. Sekcję Maszyna zostawiamy pustą, a w sekcji Tryb operacji pozostawiamy domyślne Frezowanie.
- Zdecydowanie najłatwiej będzie, jeśli zaczniemy od ustawienia Roboczego Układu Współrzędnych, czyli tak zwanego “zera projektu”. W polu Baza wybierz Punkt na półfabrykacie i następnie kliknij jeden z białych punktów które pojawią się na formatce.
- Jeśli na etapie modelowania formatki narysowaliśmy ją zgodnie z przyszłym ułożeniem na stole maszyny to w polu Orientacja widoku możemy wybrać Orientacja modelu.
- Jeśli osie się nie zgadzają, na liście Orientacja widoku kliknij w Wybierz osie X i Y.
- Następnie kliknij w krawędź formatki, która ma być równoległa do osi X. To samo powtórz z Y.
- W sekcji Model wybierz element, który ma być wytworzony.
- Już prawie koniec. W trzeciej zakładce Post proces w sekcji WCS Offset wpisz cyfrę jeden. Na koniec po prostu zatwierdź całe ustawienie przyciskiem Ok.
Zerem projektu może być dowolny punkt. Na potrzeby tego poradnika będziemy się trzymać zasady “lewy, dolny róg”.
Ustawienie kierunku osi współrzędnych jest jednym z najważniejszych etapów. Osie w Fusion muszą się zgadzać z tymi w “rzeczywistości” na maszynie.
Jeśli na “drodze” kliknięcia stoi przezroczysta formatka (nasz półfabrykat), przytrzymaj lewy klawisz myszy. Pojawi się małe podręczne okno z wszystkimi obiektami znajdującymi się w danym momencie “pod kursorem”. Wybierz właściwy obiekt - będzie lekko podświetlony.
‣
Stół maszyny (obszar roboczy) może być podzielony na niezależne sekcje, w których znajdować się moga różne obiekty, lub różne etapy produkcji. Każda sekacja, ma swoje indywidualne zero projektu przechowywane w sterowniku maszyny CNC, które jest zoffsetowane wględem zera maszyny.
‣
Dodawanie operacji Kontur 2D
- Ustawienie, które stworzyliśmy w poprzednim etapie jest jak pusty “folder” do którego dodajemy poszczególne operacje obróbki. Zacznijmy od konturu 2D. Z sekcji 2D wybierz Kontur 2D.
- Wybierz narzędzie. Po kliknięciu w pole Wybierz pojawi się okno biblioteki narzędzi. Do tej operacji potrzebujemy frezu trzpieniowego płaskiego o średnicy 8 mm. Jak dodawać i konfigurować narzędzia dowiesz się z tego artykułu (link wkrótce 😀).
- Po wybraniu narzędzia, obroty i prędkości posuwu zostaną automatycznie przekopiowane z biblioteki narzędzi.
- drewno;
- materiały drewnopochodne;
- tworzywa sztuczne.
Przedstawione w tym poradniku ustawienia mają zastosowanie dla miękkich materiałów takich jak:
Każda maszyna jest inna i ten poradnik zakłada wstępne doświadczenie operatora.
- Z listy Czynnik chłodzący wybierz opcję obsługiwaną przez Twoją maszynę, albo po prostu ustaw Brak, jeśli np. odciąg uruchamiany jest manualnie.
- Ok, przejdźmy do drugiej zakładki. W sekcji Geometria wskazujemy, które krawędzie będą frezowane. Dla ułatwienia wyłączmy w przeglądarce widoczność formatki (Bryła1). Zaznacz dolny kontur elementu.
- Jeśli chcesz skorzystać z mocowania elementu na Wypustki (zwanymi też “mostkami” albo “tabami”) zaznacz pole wyboru Wypustki. Odsłoni to dodatkowe opcje.
- Czerwona strzałka przy wybranym konturze wskazuje po której stronie konturu ma się poruszać narzędzie. W przypadku brył i zamkniętych konturów Fusion całkiem nieźle radzi sobie z rozpoznawaniem, która strona to jest “na zewnątrz” elementu, ale warto mieć to na uwadze i nie dopuścić do zniszczenia elementu frezując po niewłaściwej stronie.
- Przeskoczmy do czwartej zakładki o nazwie Przejścia. Tu znajduje się najwięcej opcji i szczerze - ich ilość może na początku przytłaczać, dlatego ograniczymy się do absolutnego minimum. Zaznacz pole wyboru Wielokrotne zagłębienia. Tak jak poprzednio - odsłoni to dodatkowe opcje dotyczące tej sekcji. W polu Maksymalna zgrubna głębokość skrawania wpisz wartość 6 mm. Co to oznacza? (link wkrótce 😁)
- Zatwierdź przyciskiem Ok. Gratuluję! Udało Ci się utworzyć pierwszą ścieżkę narzędziową.
Dlaczego pominęliśmy trzecią zakładkę Wysokości? Ograniczamy się do minimum i najprostszej możliwej ścieżki, a domyśle wartości w zakładce Wysokości są bezpieczne i nie musimy ich teraz zmieniać.
‣
Dodawanie operacji Kieszeń 2D
- Z sekcji 2D wybierz strategię Kieszeń 2D. Domyślnie każda kolejna operacja będzie miała przypisane narzędzie z wcześniejszej operacji w danym Ustawieniu. W naszym przypadku jest to frez 8 mm, którego użyliśmy do konturu 2D. Oczywiście w dowolnym momencie możemy wymienić narzędzie na inne.
- Przejdź do drugiej zakładki Geometria i zaznacz dolny kontur. W tym wypadku zaznaczymy przelotowe gniazdo.
- Oprócz konturu, można również zaznaczyć powierzchnię - spód kieszeni.
- Przeskocz do czwartej zakładki Połączenia. W tej zakładce na razie interesuje nas tylko sekcja Naddatek. Domyślnie zawsze jest włączona. Wyłączmy ją lub wpiszmy obie wartości jako 0 mm.
- Poniższy krok nie jest konieczny, ale znacznie przyśpieszy obróbkę. W ostatniej zakładce Łączenia, w sekcji Rampa zmieńmy wartość dla pola Kąt rampy na co najmniej 15 stopni.
- Zatwierdź operację klawiszem Ok. Gratulacje! Udało Ci się dodać kolejną operację do bieżącego Ustawienia.
‣
Generowanie programu gcode
- W tym momencie w Ustawieniu znajdują się dwie operacje: Kontur 2D i Kieszeń 2D. W pierwszej kolejności wygenerujemy program dla konturu. Lewym klawiszem myszy zaznacz operacje w przeglądarce, następnie ze wstążki wybierz ikonę Post Proces. Pojawi się okno postprocesora.
- Poniższe trzy kroki będą konieczne tylko przy pierwszym korzystaniu z postprocesora. Jeśli masz już to zrobione, możesz przeskoczyć do punktu 5.
- Po lewej stronie okna skorzystajmy z opcji Biblioteka programu Fusion. Znajdują się w niej postprocesory opracowane przez firmę Autodesk. Następnie w polu wyszukiwania wpiszemy nazwę producenta Twojej maszyny lub serownika, z którego korzysta CNC. Na potrzeby tego poradnika jest to Mach3 Mill. Zatwierdź wybór przyciskiem Wybierz.
- Po zatwierdzeniu wyboru pojawi się okno informujące o konieczności skopiowania postprocesora do osobnego folderu. Wybierzmy folder, klikając w przycisk z trzema kropkami. W nowym oknie wybierz folder Chmura (jeśli jest dostępny) lub Lokalny. Na koniec kliknij przycisk Wybierz folder.
- Jeszcze chwila i lecimy na maszynę. Pozostaje nam nazwać nasz program i wybrać folder docelowy, w którym zostanie zapisany. Na koniec kliknij w przycisk Post.
- Gratuluję! Na dysku Twojego komputera znajduje się już Twój program gcode. Możesz przenieść go na sterownik maszyny.
- Kroki 1 i 5 powtórz dla operacji Kieszeń 2D.
‣
Postprocesor to nic innego jak program komputerowy napisany w JavaScript, który “tłumaczy” ścieżki narzędziowe przygotowane w Fusion 360 na język zrozumiały dla konkretnej maszyny CNC. Wszystkie maszyny posługują się gcode’em, ale każdy producent maszyn lub rodzaj sterownika ma swój specyficzny “dialekt” gcode’u. Postprocesor tłumaczy ścieżki narzędziowe na ten właśnie “dialekt”.
Wybierzemy z jakiego postprocesora będziemy korzystać za każdym razem, kiedy będziemy generować gcode. W sekcji Post wybierz ikonę folderu. Pojawi się okno biblioteki postprocesorów.
‣
Postprocesor ma ogromny wpływ na funkcjonowanie maszyny CNC. Wadliwy kod postprocesora może powodować błędy przy obróbce albo nawet uszkodzić samą maszynę. Wiele zakładów strzeże swoich sprawdzonych postprocesorów jak oka w głowie, dlatego wprowadzono możliwość “odseparowania” postprocesora od automatycznych aktualizacji.
Dziękuję za uwagę!
